‘Ik wil meer uit de opleiding halen dan alleen een papiertje’
Mayke IJland, 1e jaars student (in 2018)
Mayke IJland werkt bij Dimencegroep, studeert en heeft drie kinderen. Hoe houdt ze alle ballen in de lucht? Een kwestie van goed plannen en een lerende attitude. ‘Het is niet heel moeilijk, maar wel veel.’
Mayke IJland (39). Vooropleiding: HBO-V duaal en HBO+ opleiding tot SPV. Werkervaring: werkte 11 jaar als sociaalpsychiatrisch verpleegkundige (spv) in de ambulante zorg.
Na elf jaar gewerkt te hebben als sociaalpsychiatrisch verpleegkundige in de ambulante zorg, besloot Mayke IJland anderhalf gelden dat ze toe was aan een nieuwe uitdaging. Ze wilde niet werken als manager en ook verplegingswetenschappen paste niet bij haar ambities, want ‘ik wil het contact met de patiënt niet verliezen.’ Al snel wist ze dat het de opleiding tot verpleegkundig specialist ggz moet worden. Om de opleiding GGZ-VS te volgen moet ze wisselen van werkgever, want haar toenmalige werkgever biedt alleen de tweejarige opleiding aan.
Waarom was je ervan overtuigd dat je de 3-jarige opleiding wilde volgen?
‘Ik wil me specialiseren in de ggz. Bij mijn vorige werkgever zag ik dat verpleegkundig specialisten met een tweejarige opleiding zich vooral met medische zaken bezighielden. Ik ben geen somatiek zuster. Ik dacht: er moet meer zijn dan screenings en lab controles. Deze opleiding stoomt je klaar om breed ingezet te worden in de hele ggz. Als regiebehandelaar, coach én onderzoeker. En je wisselt elk jaar van werkplek. Dat vind ik echt een meerwaarde.’
Wisselen van werkgever en weer studeren, dat is een ingrijpende beslissing.
‘Dat vonden ze bij Dimencegroep ook dus ze vroegen flink door tijdens het sollicitatiegesprek. Wist ik wel waar ik aan begon? Ik heb een gezin, hoe ging ik dat combineren? Ik dacht vooral: dat kan ik wel. Ik had er goed over nagedacht en het uitvoerig met mijn partner besproken, want het zou ook consequenties hebben voor zijn werkuren en de inzet van oppas.’
En hebben ze gelijk? Is het zwaar?
‘Tot nu toe is het me meegevallen. Ik heb een contract voor 32 uur – vier uur meer dan voorheen. Van de vier dagen werk ik er drie en ga ik er één naar school. Woensdag is mijn ‘vrije’ dag en dan maak ik ’s ochtends als er niemand thuis is de huiswerkopdrachten. Gemiddeld besteed ik buiten de werk- en studiedagen acht uur aan opdrachten.
Van andere studenten hoor ik dat ze het lastig vinden om naast een baan ook thuis te studeren. Ik verdeel het goed in porties en gebruik elk uur dat ik kan vinden: in de trein op weg van Deventer naar Utrecht en op het werk. Ik heb kunnen afspreken dat ik elke week vier uur tijdens werktijd mag besteden aan opdrachten. Dat is geweldig, maar dan moet je ook de discipline opbrengen om dat te doen en niet doordraven in de hectiek van alledag.’
Het tweede jaar schijnt zwaarder te zijn dan het eerste jaar.
‘Ja, daar waarschuwen de ouderejaars ons voor. In het tweede jaar gaan we naast de huiswerk- en praktijkopdrachten ook onderzoek doen. Ik zie wel hoe dat gaat en hoe ik het kan combineren met thuis. Uiteindelijk moet iedereen blij en gelukkig zijn en als er nood aan de man is, komt de studie op de tweede plaats. Daar moet je ook reëel in zijn.’
Helpt je nuchterheid je?
‘Ik ben niet snel gek te krijgen. Maar weet je wat echt helpt? Dat ik dit zo ontzettend graag wil en leuk vindt. Dan kun je veel aan. De dag in Utrecht voelt echt als een dag voor mezelf. Ik zit in een soort bubbel, samen met collega’s die allemaal voor hetzelfde komen, en thuis gaat het gewoon door, want het is goed geregeld
Wat is de meerwaarde van het wisselen van werkplek?
‘Het eerste jaar werkte ik op een klinische afdeling voor langdurige ggz-behandeling. Dat was ontzettend leerzaam na elf jaar in de ambulante zorg. Ik ben net begonnen in een kliniek voor de langdurige behandeling van ouderen. Dat is weer totaal anders. Door te werken met verschillende stoornissen, bijbehorende medicatie, verschillende teams en disciplines leer je om je kennis en ervaring in te zetten en om te buigen in de meest uiteenlopende situaties. De eerste paar weken is een nieuwe plek ongemakkelijk, maar ik zie het als een uitdaging. Daarom kies ik het liefst voor een plek die op het eerste oog niet bij me past, want daar leer ik het meest. Die lerende houding wordt er in de opleiding ook wel ingestampt.’
Wat is een belangrijk leermoment voor je geweest?
‘Een van de praktijkopdrachten was: ontwikkel met de teams een visie op het gebied van verslaving met aanbevelingen voor behandeling en scholing. Ik voelde de druk om het af te hebben voordat ik naar de volgende werkplek zou gaan, maar wat kun je doen in een jaar? Uiteindelijk begreep ik dat de echte opdracht was: ‘doe het samen met de teams en zorg dat zij er warm voor lopen’. Je kunt niet als specialist hard vooruitrennen en zeggen ‘zo moet het’, dan valt het op zijn gat.’
